Απίστευτο ενδιαφέρον ” αθέων” για την υγεία των Ορθοδόξω

ν Χριστιανών !

Τους τελευταίους μήνες, με αφορμή την εμφάνιση της νέας γρίπης έχουμε γίνει μάρτυρες μιας απέραντης παραφιλολογίας εκ μέρους κάποιων ( πάντως όχι εκκλησιαστικών )  κύκλων για τη Θεία Κοινωνία των Ορθοδόξων Χριστιανών !

Με την αγωνία στα πρόσωπά τους άνθρωποι “άθεοι” , “αλειτούργητοι”, ορθολογιστές εκφράζουν την ανησυχία (!!!) τους μήπως οι τακτικώς κοινωνούντες των Αχράντων Μυστηριων  Ορθόδοξοι Χρισταινοί και οι ιερείς  κολλήσουν τη νέα γρίπη από τη Θεία Κοινωνία και αρρωστήσουν και πεθάνουν !!! Πραγματικά αυτό το “άδολο” ενδιαφέρον τους μας συγκινεί ! Σε λίγο θα ζητήσουν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ( ΠΟΥ ) να ρωτήσει τους 200.000 νοσήσαντες ή νοσούντες από τη νέα γρίπη αν είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και αν κοινωνούσαν το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού τακτικά !!!

Αληθινά , είναι αξιοθαύμαστοι αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν και λογική και επιστημονικές γνώσεις ! Πόσο πολύ νοιάζονται για όλους εμάς ! Προσέξτε τώρα τα παρακάτω και βγάλτε τα συμπεράσματά σας :

Οι άνθρωποι αυτοί δεν ζήτησαν την απαγόρευση της νόμιμης ή της παράνομης πορνείας που, εκτός από την μεγάλη πιθανότητα διασποράς της γρίπης, έχει ως αποτέλεσμα τη ευρεία διάδοση ανίατων ασθενειών,όπως το AIDS ( 33.000.000 φορείς ), της ηπατίτιδας και άλλων αφροδισίων νοσημάτων ! Μόνο για τους κοινωνούντες Ορθοδόξους Χριστιανούς ενδιαφέρονται! Εμείς να μην αρρωστήσουμε και ας χαθεί όλη η υπόλοιπη ανθρωπότητα !!! Θεέ μου, τι αλτρουισμός εκ μέρους τους !

Οι άνθρωποι αυτοί δεν ζήτησαν να καταργηθεί η πολυγαμία που είναι διαδεδομένη σε χώρες της Αφρικής,της Ασίας και όλου του κόσμου ( λόγω παγανιστικών εθίμων, μουσουλμανικής θρησκείας, διαφόρων παραχριστιανών αιρέσεων πχ παρακλάδια των μορμόνων ), που αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες διασποράς του AIDS, των διαφόρων σεξουαλικώς μεταδιδομένων νοσημάτων, και φυσικά της γρίπης κάθε μορφής ! Η Θεία Κοινωνία τους απασχολεί και τους προβληματίζει !!! Δεν είναι αξιοθαύμαστοι ;

Οι άνθρωποι αυτοί δεν ζήτησαν το άμεσο κλείσιμο των χώρων μαζικής διασκέδασης όπου νέοι κάθε εθνικότητας, υπό την επήρεια νακρωτικών ουσιών, χαπιών , αλκοόλ και διαφόρων οινοπνευμάτων, αλλάζουν ερωτικό/ή σύντροφο μέσα σε λίγες ώρες , κάνοντας διάφορα γεωμετρικά σχήματα και στάσεις, για να γλιτώσουν τη διασπορά της νέας γρίπης , κυρίως σε τουριστικές περιοχές, από όπου προέρχεται και η πλειοψηφία των νέων κρουσμάτων ! Για την Θεία Κοινωνία νοιάζονται ! Αυτή τους απασχολεί !

Μήπως θα καταργηθεί η θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό, τώρα που κόλλησαν 33 δόκιμοι σε πλοίο ; Μήπως θα πρέπει να απαγορευτεί κάθε στρατιωτική δραστηριότητα ;Εγώ θα τους πρότεινα να επισκεφτούν τους ναυτικούς δοκίμους και να τους ρωτήσουν μήπως κοινωνούσαν τακτικά  !!!

Μήπως θα σταματήσουν τα αεροπορικά ταξίδια και οι κρουαζιέρες, επειδή και εκεί βρίσκονται κρούσματα της νέας γρίπης ; Μήπως και γι’  αυτά τους φταίει η … Θεία Κοινωνία ;

Μήπως θα ζητήσουν την απαγόρευση του  κόκκινου κρέατος ή του τσιγάρου ή του αλκοόλ που είναι υπεύθυνα ( αποδεδειγμένα ) για εκατομμύρια καρκίνους, καρδιακά επεισόδια, εγκεφαλικά ;Μήπως θα ζητήσουν την κατάργηση όλων των συσκευών που εκπέμπουν ακτινοβολία, που – πιθανολογούν- ότι είναι  αίτιες για τη δημιουργία καρκίνων ή νευρολογικών ασθενειών ; Μήπως θα ζητήσουν την κατάργηση των οινοπνευματωδών ποτών ή των αλκοολούχων, που είναι υπεύθυνα για καρκίνους σε ζωτικά όργανα του ανθρώπου ; Μήπως θα ζητήσουν την κατάργηση των βιομηχανιών και των αυτοκινήτων που ευθύνονται για την υπερθέρμανση του πλανήτη, τα ακραία καιρικά φαινόμενα και μεγάλα προβλήματα στο αναπνευστικό του ανθρώπου ( καρκίνους, δύσπνοιες κλπ ) ; Μήπως θα ζητήσουν τη κατάργηση των μη βιολογικών προϊόντων που έχουν φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα και ορμόνες ;

Μήπως θα ζητήσουν να κλείσουν τα σχολεία και τα γήπεδα, χώροι μαζικής προσέλευσης ανθρώπων ; Μήπως θα ζητήσουν να κλείσουν τα κάμπινγκ και οι κατασκηνώσεις και τα ξενοδοχεία ;  Μήπως θα ζητήσουν να σταματήσουν τα ριάλιτυ όπου συγχρωτίζονται τόσοι ; Μήπως θα ζητήσουν να κλείσουν οι παραλίες, τα beach bars, τα clubs κλπ ;

Μήπως θα  ζητήσουν καταργήσουμε τα αυτοκίνητα και τις μηχανές, επειδή σκοτώνονται χιλιάδες στα τροχαία ;

Μήπως να ζητήσουν να  καταργήσουμε τα πλοία , τα αεροπλάνα, τα τρένα, τα ελικόπτερα, επειδή γίνονται ατυχήματα ;

Μάλλον μόνο τον εκκλησιασμό φοβούνται και τη Θεία Κοινωνία ! Ο Ιησούς Χριστός και η  Ορθόδοξη Εκκλησία  τους φταίνε και για τη … γρίπη !

Αλλά μην ανησυχείτε για εμάς  τόσο πολύ … Το πολύ- πολύ να αναχωρήσουμε μερικές εκατοντάδες Ορθοδόξων Χριστιανών για την ” Άνω Ιερουσαλήμ”  και να μας ξεφορτωθείτε για να γίνει η κοινωνία σας ( τότε )  ”καλύτερη”, πιο ορθολογιστική, πιο υλιστική, πιο σεξιστική, πιο ατομοκεντρική!

Εξάλλου για εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς , το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού, είναι  το μάνα της ΖΩΗΣ και της ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ ( Ιωαν, 6:40-60 ) , σύμφωνα με την αδιάψευστη υπόσχεση του Κυρίου μας, είναι αληθινό Σώμα και Αίμα Χριστού. Όπως, ο πανταχού παρών Θεός και Κύριος και Δημιουργός  μας Ιησούς Χριστός μετάβαλλε στη Κανά το νερό σε κρασί, όπως πολλαπλασίασε τους άρτους και τα ψάρια, όπως μετάβαλλε τη λάσπη σε οφθαλμό για τον τυφλό, έτσι μετατρέπει τον άρτο και τον οίνο σε αληθινό Σώμα και Αίμα Του και το πολλαπλασιάζει για να δώσει ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ σε όλη την Οικουμένη, σε όλη την ανθρωπότητα.

Δεν μπορεί ένας Χριστιανός να δέχεται τα θαύματα του Ιησού Χριστού στη Καινή Διαθήκη και να μην πιστεύει ότι ο Παντοδύναμος Θεός μετατρέπει τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Του.

(Απόσπασμα)

 Πηγή:http://ierapostoli.wordpress.com/2009/08/09/theia_koinonia/#more-3593

Είπες, Κύριε,
πώς είσαι η Αγάπη.
Γύρω μου όμως το μίσος βασιλεύει.

Είναι, λοιπόν, ψέμα η δύναμη της αγάπης;

Είπες, Κύριε,
πώς είσαι τό Φώς.
Γύρω μου βασιλεύει το σκοτάδι.

Είναι, λοιπόν, ψέμα η σημασία του φωτός;

Είπες, Κύριε,
πώς είσαι η Οδός.
Γύρω μου όμως ελάχιστοι Σε ακολουθούν.

Είναι, λοιπόν, ψέμα η αληθινή οδός;

Είπες, Κύριε,
«Ειρήνην τήν εμήν δίδωμι υμίν».
Όμως γύρω μου μόνο πραγματική ειρήνη δεν βλέπουμε τόσο στις καρδιές, όσο και ανάμεσα στα άτομα, αλλά και σε μεγάλη κλίμακα ανάμεσα στους λαούς. Παύουν οι πόλεμοι σε κάποια μέρη της γης, για ν΄ ανάψουν καινούργιες πυρκαϊές σε άλλα μέρη με όλα τα φοβερά επακόλουθα, που αυτές οι καταστάσεις συνεπάγονται.

Είναι, λοιπόν, ψέμα η προσφορά της ειρήνης Σου;

Είπες, Κύριε,
«Μή αντιστήναι τώ πονηρώ».
Όμως στον κόσμο επικρατεί η συνεχής αντιδικία και η εκδικητικότητα, η βία και η αδιαλλαξία.

Είναι, λοιπόν, ψέμα η αρχή της ειρηνικής αντιμετωπίσεως του κακού;

Είπες, Κύριε,
πώς είσαι η Αλήθεια.
Γύρω μου βλέπω να λατρεύεται «εμμανώς» το ψέμα. Οι άνθρωποι ήδη «από μέν τής αληθείας τήν ακοήν αποστρέφουσιν, επί δέ τούς μύθους (από αυτούς καταγοητευμένοι) εκτρέπονται».

Είναι, λοιπόν, ψέμα η γοητεία της αλήθειας;

Είπες, Κύριε,
«Ιδού εγώ μεθ΄ υμών ειμί έως τής συντελείας τού αιώνος».
Γύρω μου όμως ζουν οι άνθρωποι σά να μην υπήρξες κάν, σά να μην πάτησες ποτέ στη γη μας. Και φαίνεται σά να δείχνουν όλα πώς είσαι ο μέγας Απών.

Είναι, λοιπόν, ψέμα αυτή μας η πίστη;

Είπες, Κύριε,
Κοντά σ΄ αυτά και άλλα πολλά παρόμοια.

Είναι, λοιπόν, όλα αυτά μια τραγική (αυτ)απάτη
κατά πώς διακηρύσσουν κάποιοι με φανατισμό και με κάθε τρόπο;

*

Παιδί μου,
Εγώ δεν ήρθα να επιβάλω όλα αυτά που αναφέρεις και όσα άλλα διακήρυξα με λόγο και με πράξη είπα κατηγορηματικά:
«όστις θέλει οπίσω μου ελθείν ακολουθείτω μοι».
«Ιδού έστηκα επί τήν θύραν καί κρούω εάν τις ακούση τής φωνής μου και ανοίξη την θύραν, εισελεύσομαι πρός αυτόν».
Ακόμη και σ΄αυτούς, που δέχτηκαν την πρόσκλησή μου, είπα εξ αφορμής κάποιων, πού με αρνήθηκαν: «μή καί υμείς θέλετε υπάγειν;»
Είστε ελεύθεροι από μένα. Εγώ δεν θέλω να με ακολουθήσει κανένας αναγκαστικά, αλλά ελεύθερα. Πώς, λοιπόν, να μή βλέπεις αυτά, που μου αναφέρεις, αφού οι άνθρωποι δεν θέλουν να με ακολουθήσουν; Πώς να μην υπάρχουν όλ΄ αυτά, πού διαπιστώνεις;

*

Μάλιστα, Κύριε!
Αυτές οι αμφιβολίες εκφράζονται απ΄ όσους δεν πιστεύουν σε Σένα, Κύριε, γι΄ αυτό και θεωρούν απραγματοποίητα αυτά, που Εσύ ο ίδιος και είσαι και μεταδίδεις. Πραγματικά, δεν θέλησες ποτέ να τα επιβάλεις. Ζήτησες να Σε ακολουθήσουμε ελεύθερα όσοι θέλουμε. Όσοι, όμως, Σε ακολουθούμε ελεύθερα και με όλη μας την καρδιά, γευόμαστε αυτά τα αγαθά, πού μας προσφέρεις και ζούμε την παρουσία Σου στις καρδιές μας, αποδεχόμενοι ολόψυχα το λόγο της Χάριτός Σου. Όσο κι αν προσπαθήσει ο κόσμος γι΄ αυτά χωρίς Εσένα, δεν πρόκειται ποτέ να τα γευτεί ως πραγματικότητες στο εφήμερο γήινο πέρασμά του.

Αυτά λοιπόν, που εκφράζονται ως αμφιβολίες, δεν μπορώ να τα δεχτώ, Κύριέ μου, ποτέ και με κανένα τρόπο! Κι αν ήταν να κάνω εκλογή ανάμεσα σε Σένα και στην αλήθεια, θα διάλεγα
Ε σ έ ν α !
Χωρίς Εσένα η αλήθεια δεν είναι αλήθεια, το φως δεν είναι φως, η αγάπη δεν είναι αγάπη, η πραότητα δεν είναι πραότητα, το αγαθό δεν είναι αγαθό, η ειρήνη δεν είναι ειρήνη, η καλωσύνη δεν είναι καλωσύνη. Μονάχα για ένα Σε παρακαλώ θερμά:
«Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν! Πρόσθες ημίν πίστιν! Πρόσθες ημίν πίστιν»
σταθερή κι ακλόνητη στο πανάγιο Πρόσωπό Σου και σε ό,τι μας διαβεβαίωσες μια για πάντα!

____________ _________ _________ __

Από το βιβλίο «Κατοπτρισμοί» του Ιερομ. Ευσεβίου Βίττη και την διαδικτυακή φίλη  Καλλιόπη

και είδον τα οστά τα γεγυμνωμένα και είπον...

Είναι μερικές στιγμές στη ζωή του ανθρώπου που γράφονται ανεξίτηλα στο μυελό του μυαλού και των οστών, ίσως και να κληρονομούνται μέσω του DNA.

Μια τέτοια στιγμή είναι όταν καλείσαι να «ξαναδείς» έναν αγαπημένο, να τον «ξανααγγίξεις», μετά την ακούσια παράδοση του, προς εξώφληση του αρχαίου χρέους , στη Μάνα Γή, «εξ ής ελήφθη».

Εκεί αντικρύζεις την αλήθεια της πεπτωκυίας φύσης μας, τον φόβο του θανάτου, την επιθυμία της αθανασίας, την προσμονή μιας συνάντησης.

«Αχ, να σε βρω, αχ, να σε βρω ,μόνο για λίγο να σε δων' ακούσω τη σκιά σουνα μου φωνάζει γεια σου»

Πάνω στα σπασμένα μάρμαρα ενός τάφου,στο φρεσκοσκαμμένο χώμα του ,πάνω στα απομεινάρια του φέρετρου ,των ενδυμάτων και του κάποτε θαλερού σώματος , με το βλέμμα καρφωμένο στις άδειες κόγχες των ματιών, που μόλις πριν λίγο καιρό ήταν γεματες φως, έρχεσαι αντιμέτωπος με το αρχετυπικό ερώτημα της συνείδησης: «μα ποιος είμαι λοιπόν και πού πάω ;».

Μέχρι να σε συνεπάρει ξανά το μαγγανοπήγαδο της καθημερινότητας ...

Kαι να ξεχάσεις  τόσο την τραγικότητα, όσο και  το μεγαλείο της ανθρώπινης υπαρξιακής αναζήτησης.

Εμνήσθην του προφήτου βοώντος.
Εγώ είμι γη και σποδός
και πάλιν κατενόησα εν τοις μνήμασι
και είδον τα οστά
τα γεγυμνωμένα και είπον.
Άρα τις έστι
βασιλεύς η στρατιώτης
ή πλούσιος ή πένης
ή δίκαιος ή αμαρτωλός;
Αλλ' ανάπαυσον, Κύριε,
μετά δικαίων τους δούλους σου
ως φιλάνθρωπος.

Tο πεζογράφημα ενός Αγίου

Το " Πεζογράφημα" ενός Αγίου.....

Μια μέρα, ένα πρωινό προχώρησα μόνος μου στο παρθένο δάσος. Όλα, δροσισμένα από την πρωινή δροσιά, λαμπύριζαν στον ήλιο. Βρέθηκα σε μια χαράδρα. Την πέρασα. Κάθισα σ' ένα βράχο. Δίπλα μου κρύα νερά κυλούσαν ήσυχα κι έλεγα την ευχή. Ησυχία απόλυτη. Τίποτα δεν ακουγόταν. Σε λίγο, μέσα στην ησυχία ακούω μια γλυκιά φωνή, μεθυστική, να ψάλλει, να υμνεί τον Πλάστη. Κοιτάζω, δεν διακρίνω τίποτα. Τελικά, απέναντι σ' ένα κλαδί βλέπω ένα πουλάκι· ήταν αηδόνι. Κι ακούω το αηδονάκι να κελαηδάει, να σχίζεται· μάλλιασε, που λέμε, η γλώσσα του, φούσκωσε απ' τους λαρυγγισμούς ο λαιμός του. Αυτό το πουλάκι το μικροσκοπικό να κάνει κατά πίσω τα φτερά του, για να έχει δύναμη και να βγάζει αυτούς τους γλυκύτατους τόνους, αυτή την ωραία φωνή και να φουσκώνει ο λάρυγγάς του! Πω, πω, πω! Να 'χα ένα ποτηράκι με νερό, για να πηγαίνει να πίνει και να ξεδιψάει!

Μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια. Τα ίδια εκείνα δάκρυα της χάριτος που κυλούσαν αβίαστα και τα οποία απέκτησα απ' τον Γερο-Δημά. Ήταν η δεύτερη φορά που το δοκίμαζα.

Δεν μπορώ να σας μεταφέρω αυτά που ένιωσα. Αυτά που αισθάνθηκα. Σας φανέρωσα, όμως, το μυστήριο. Και σκεπτόμουν. «Γιατί το αηδονάκι να βγάζει αυτούς τους λαρυγγισμούς; Γιατί να κάνει αυτές τις τρίλιες; Γιατί να ψάλλει αυτό το υπέροχο άσμα; Γιατί, γιατί, γιατί... γιατί να ξελαρυγγιάζεται; Γιατί, γιατί, για ποιο σκοπό; Μήπως περιμένει να το επαινέσει κανείς; Όχι, βέβαια, εκεί κανείς δεν θα το κάνει αυτό». Μόνος μου φιλοσοφούσα. Αυτό τ' απέκτησα μετά το γεγονός με τον Γερο-Δημά. Πριν απ' αυτό δεν το έκανα. Πόσα δεν μου είπε το αηδονάκι! Και πόσα του είπα μες στη σιωπή: «Αηδονάκι μου, ποιος σου είπε ότι εγώ θα περνούσα από δω; Εδώ κανείς δεν πλησιάζει. Είναι τόσο απρόσιτο το μέρος. Πόσο ωραία κάνεις χωρίς διακοπή το καθήκον σου, την προσευχή σου στον Θεό! Πόσα μου λες, αηδονάκι μου, πόσα με διδάσκεις! Θεέ μου, συγκινούμαι. Αηδόνι μου, μου δείχνεις με το κελάηδημά σου πω να υμνώ τον Θεό, μου λες χίλια, πολλά, πάρα πολλά...».

Δεν είμαι καλά από υγεία, να τα πω όπως τα νιώθω. Θα μπορούσε να γραφεί ένα ολόκληρο πεζογράφημα. Το αγάπησα πολύ το αηδόνι. Το αγάπησα και μ' ενέπνευσε. Σκέφτηκα: «Γιατί εκείνο κι όχι κι εγώ; Γιατί εκείνο να κρύβεται κι όχι κι εγώ;». Και μου ήρθε στο νου ότι πρέπει να φύγω, πρέπει να χαθώ, πρέπει να μην υπάρχω. Είπα: «Γιατί; Είχε αυτό κόσμο μπροστά του; Ήξερε ότι ήμουν εγώ και τ' άκουγα; Ποιος τ' άκουγε που ξελαρυγγιάζονταν; Γιατί πήγαινε σε τέτοια κρυφά μέρη; Αλλά κι εκείνα τ' αηδόνια μες στο λόγγο, μες στη ρεματιά που βρισκόντουσαν τη νύκτα και την ημέρα, το βράδυ και το πρωί, ποιος τ' άκουγε που ξελαρυγγιαζόντουσαν όλα; Και γιατί το κάνανε αυτό το πράγμα; Και γιατί πηγαίνανε σε τέτοια κρυφά μέρη; Γιατί σπάζανε το λάρυγγά τους; Ο σκοπός ήταν η λατρεία, το ψάλσιμο στον Δημιουργό τους, η λατρεία στον Θεό». Έτσι τα εξηγούσα.

Όλα αυτά τα θεώρησα ότι ήταν του Θεού άγγελοι, δηλαδή πουλάκια που δοξάζανε τον Θεό, τον Πλάστη των πάντων και δεν τ' άκουγε κανείς. Ναι, κρύβονταν, να μην τ' ακούει κανείς, πιστέψτε με! Δεν τα ενδιέφερε να τ' ακούνε, αλλά ποθούσαν μες στη μοναξιά, μες στην ησυχία, μες στην ερημιά, μες στην σιωπή να τ' ακούει ποιος άλλος; Ο Πλάστης των πάντων, ο Δημιουργός του παντός. Αυτός που τους χάριζε ζωή και πνοή και φωνή. Θα ρωτήσετε: «Είχανε μυαλό;». Τι να πω, δεν ξέρω αν το έκαναν συνειδητά ή όχι. Δεν ξέρω. Γιατί αυτά είναι πουλάκια. Μπορεί τώρα να είναι στη ζωή και μετά να μην υπάρχουν, όπως λέει η Αγία Γραφή. Δεν πρέπει εμείς να σκεπτόμαστε διαφορετικά απ' ό,τι λέει η Αγία Γραφή. Ο Θεός μπορεί να μας παρουσιάσει ότι όλοι αυτοί ήταν άγγελοι του Θεού. Εμείς δεν τα ξέρουμε αυτά. Πάντως κρύβονταν, να μην ακούσει κανείς τη δοξολογία τους.

Έτσι και για τους μοναχούς η ζωή εκεί, στο Άγιο Όρος, είναι άγνωστη. Ζεις με τον Γέροντα, το αγαπάς. Οι μετάνοιες, οι ασκήσεις, όλα γίνονται, αλλά ούτε τις θυμάσαι, ούτε κανείς λέει για σένα: «Τι είναι αυτός;». Ζεις τον Χριστό, είσαι του Χριστού. Ζεις μέσα σ' όλα και ζεις τον Θεό, εν ω τα πάντα ζουν και κινούνται, εν το οποίο και δια του οποίου -; είναι δικές μου ελληνικούρες αυτές. Μπαίνεις μες στην άκτιστη Εκκλησία και ζεις εκεί ως άγνωστος. Κι ενώ αναλύεσαι για τους συνανθρώπους σου προσευχόμενος, μένεις άγνωστος σ' όλους τους ανθρώπους, χωρίς ίσως ποτέ να σε γνωρίσουν.

Λόγος του Γέροντος Πορφυρίου. Απο το Βιβλίο " Βίος και Λόγοι"

 πηγη.ψηφιδεs

Γιατί προσεύχομαι;

-Γιατί η ζωή μου ολόκληρη βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Γιατί με τη θέλησή Του υπάρχω, ζω και αναπνέω.

-Γιατί η προσευχή είναι επικοινωνία με τον Θεό, με την υπέρτατη Αγάπη, μέσα από την οποία αντλώ δύναμη να ατενίζω το μέλλον με αισιοδοξία και να μοιράζω φωτεινά χαμόγελα γύρω μου.

-Γιατί ο Θεός είναι ο φίλος μου ο αληθινός, που έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε για μένα! Και γι’ αυτό δεν πρόκειται να με αφήσει ποτέ μόνο!

-Γιατί τον φίλο μου δεν τον ξεχνώ, αλλά κάθε μέρα, κάθε στιγμή, θέλω να είμαι κοντά Του και να ζω τη χαρά της κοινωνίας μαζί Του.

-Γιατί κοντά Του βρίσκω καταφύγιο στις τρικυμίες της ζωής, στήριγμα εκεί που όλα καταρρέουν, συμπαραστάτη στις στιγμές της μοναξιάς, αχτίδα φωτός στη μαύρη ομίχλη της απελπισίας…-

Γιατί όταν χρειαστώ τη βοήθειά Του, βρίσκεται πάντα δίπλα μου, ακόμα και όταν νομίζω πως δεν με ακούει… Εκείνος όμως ρυθμίζει τα πάντα με τόση σοφία, για το δικό μου πνευματικό συμφέρον.

-Γιατί νιώθω την ανάγκη καθημερινά να Τον ευχαριστώ που με διατηρεί υγιή και με σώας τας φρένας, που ζω σε μια κοινωνία ελεύθερη και ειρηνική, που έχω όποιο αγαθό επιθυμήσω… Δηλαδή, για τα αυτονόητα…

-Γιατί ακόμα και αν ζούσα κάτω από αντίξοες συνθήκες, η προσευχή θα ήταν το στήριγμά μου, ο σύνδεσμός μου με την αληθινή Ζωή, με την πραγματική Δικαιοσύνη, με την ασάλευτη Αλήθεια, με την μόνη τροφή που μπορεί να θρέψει την καρδιά μου.

-Γιατί έχω το προνόμιο να γνωρίζω τον αληθινό Θεό, που αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους και δεν είναι δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας ή διανόησης. Και αυτό με κάνει να νιώθω ξεχωριστός!

-Γιατί είμαι πλασμένος να επιστρέφω σε Αυτόν την αγάπη που τόσο απλόχερα έχει σκορπίσει στον κόσμο. Και αυτό το κάνω με τη ζωή μου ολόκληρη, αλλά πολύ περισσότερο με την προσευχή!

Περιοδικό “βήματα” της Ι.Μ. Κερκύρας

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

 

ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΑΝΟΙΞΕ

«Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ' ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε».

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς. Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ. Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. (Ευχή Οσίου Εφραίμ του Σύρου).

ΠΗΓΗ.ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΓΙΩΝ

Διαβάστε περισσότερα http://koinoniaagion.blogspot.com/

ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ-Με τα πόδια από τη Σιβηρία στο Άγιον Όρος!

ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ-Με τα πόδια από τη Σιβηρία στο Άγιον Όρος!

Ξέρω ότι όσοι σκέφτονται την κόλαση δε θα φθάσουν εκεί και ο Σέργιος είναι ένας απ’ αυτούς. Έφυγε πριν από 14 χρόνια – ήταν τότε 15 χρονών – με τα πόδια για το Άγιον Όρος! Και μετά από επτάμιση μήνες έφτασε στο περιβόλι της Παναγίας.

Ξεκίνησε από το Τομπολσκ (δυτική Σιβηρία) & δια μέσω Εκατερινμπουργκ, Σαμάρα, Σαράτωβ, Ροστόβ και Ντον, έφτασε στην Ουκρανία μέσω Ντόνετσκ, Κέρσον (εδώ κόντεψε να πνιγεί στον ποταμό Νίπρου, όπου τον έσωσαν κάποιοι ψαράδες), Οδησσό, Βεσσαραβία και πέρασε στη Ρουμανία όπου διέσχισε τον Δούναβη κολυμπώντας 45 λεπτά, έπειτα Βουλγαρία και Ελλάδα, όπου έφτασε στο Άγιον Όρος.

Η αλήθεια είναι ότι όπου υπάρχει θάρρος, υπάρχει και αγιοσύνη. Μεγάλη εμπιστοσύνη στην Παναγία είχε ο Σεργκέι Αλεξέεβιτς. Η Μπορογκόντνιτσα, όπως ο ίδιος λέει, με προστάτευσε και δεν αισθάνθηκα να με πιέζουν τα επίγεια και οι βιοτικές ανάγκες. Ο Σεργέι είναι ένας νεαρός και φτωχός μοναχός, που δεν έχει τίποτα στον κόσμο. Είναι 29 ετών και βρίσκεται στο Αγ. Όρος ήδη 14 χρόνια. Ασκητεύει σ’ ένα από τα πιο σκληρά μέρη του Όρους – στα Καρούλια- και είναι υποτακτικός του Αββα Παμβώ.

Οι μοναχοί αυτού του τόπου είναι πραγματικά σταυρωμένοι μεταξύ ουρανού και γης και σε πολλούς απ’ αυτούς δε μπορείς να φτάσεις εάν δε σου ρίξουν μια σκάλα.

Όταν είδα για πρώτη φορά τον Σέργιο είπα ¨κοίτα ένας αληθινός χριστιανός που δεν έχει καθόλου πονηρία¨ εξαιτίας της ψυχικής γαλήνης με την οποία με πλησίασε. Είχε έρθει στη σκήτη Λάκκου, για τη γιορτή του Αγ. Δημητρίου κι ενώ εμείς είχαμε έρθει με το λεωφορείο, αυτός είχε έρθει από την Αγ. Παύλου περπατώντας τρεις ώρες.

Ήρθε και μου μίλησε με τα ελάχιστα ρουμάνικα που γνώριζε, αλλά πέρα από τα λόγια, αισθάνθηκα ότι ο Σέργιος δεν έχει φέρει μαζί του στο Όρος καμία από τις πονηριές του αιώνος τούτου, ούτε μια βρώμικη σκέψη, αλλά μόνο την αθωότητα της παιδικής του ηλικίας. Και από πάνω θεωρεί ότι δεν υπέφερε αρκετά ακόμη κι αν οι γονείς του – γιατροί χειρούργοι και οι δύο – σκοτώθηκαν στην Τσετσενία όταν ο Σέργιος ήταν 12 ετών. ¨Τι είναι τα βάσανα μου μπροστά σ΄ αυτά του Χριστού; ¨ Αυτόν την αδελφή του και τον αδελφό του, τους υιοθέτησε μια οικογένεια γιατρών, χειρουργοί και αυτοί, οι οποίοι πήγαν στην Τσετσενία αλλά γλύτωσαν. Απαλλαγμένος από τις βιοτικές μέριμνες, έχει τόσην ελευθερία, που εμείς του κόσμου δύσκολα μπορούμε να την αποκτήσουμε. Γι’ αυτό αλλά και για την παντοτινή του χαρά να βλέπει στον καθένα μας το Θεό, τον ζήλεψα. Όταν τον ρώτησα,τι έκανε με το σχολείο αφού έφυγε από το σπίτι τόσο νωρίς, μου είπε. «Αν ήξερα όσα ξέρετε εσείς και δεν ήξερα πώς να σώσω την ψυχή μου, τι θα μου χρησίμευε;».

''Εφοίτησα λίγους μήνες στην Αθωνιάδα και κατάλαβα ότι όπου υπάρχει η σοφία του Θεού, δε χρειάζεται η εγκόσμια μόρφωση. Το Θεό μπορείς να Τον αγαπήσεις, αλλά ποτέ να Τον σκεφτείς.''

Αμήν, του απάντησα , ενώ κατεβαίναμε το μονοπάτι μεταξύ Σιμωνόπετρας και Γρηγορίου για τη γιορτή της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Είπαμε κι άλλα με το Σέργιο, στον οποίο όλο φώναζα, ¨ Σιγά πιο σιγά¨. Μου έλεγε ότι δε μπορεί να πάει πιο σιγά επειδή πάντοτε σκέφτεται το θάνατο, την κόλαση, την κρίση – άλλες φορές τον παράδεισο και την Ανάσταση- και ξεχνάει να περπατήσει αργά.

Φθάσαμε αργά και δεν ξεκουραστήκαμε παρά στις τρεις το πρωί και για δύο ώρες. Το πρωί χαιρετηθήκαμε επειδή ο αββάς Παμβώ του είχε δώσει τριήμερη άδεια για να προσκυνήσει και τώρα βιαζόταν να επιστρέψει στην υπακοή του.

Κοιτάζοντας τον προχωρώντας, σκέφτηκα ότι τα βήματα των μοναχών ζωγράφιζουν κάτι σαν ουράνια νησιά στο Άγιον Όρος.

Μετάφραση : www.proskynitis.blogspot.com

Άρθρο του George Crasnean- περιοδικό ¨Lumea Credintei''τ.12/2008

πηγη.proskynitis.blogspot.com