ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΕΖΗΣΑ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΟΠΟΣΤΟΛΗ ΜΟΥ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ
«Το φως εν τη σκοτία φαίνει...» (Ίωάν.1,5)
Τολμώ να προτείνω στους υπεύθυνους του «Χριστιανικού στοχασμού» την συγγραφή μου πού περιέχει τις διηγήσεις ενός Ρώσου μοναχού ιεραποστόλου της Σιβηρίας για όσα είδε και έζησε στη μακρινή άκρη της πατρίδας μας. Την συγγραφή αυτή την έκανα με κάθε δυνατή ακρίβεια, προσπαθώντας να διαφυλάξω την υψηλή, κατά την άποψη μου, απλότητα του ιεραποστόλου πατρός. Εκείνος ποτέ δεν θα σκεφτόταν να δημοσιεύσει τις αναμνήσεις του και δεν τις έδινε καθόλου την σημασία ή οποία, κατά την πεποίθηση μου, αναμφίβολα της αξίζει. Μόνο υποχωρώντας στις επίμονες μου παρακλήσεις, ο συγκαταβατικός αυτός άνθρωπος και φίλος μου, δέχθηκε να συμμεριστεί μαζί μου τις αναμνήσεις του και να τις εκθέσει κατά χρονολογική σειρά.
Μου έδωσε και το δικαίωμα να τις δημοσιεύσω, αν, κατά την κρίση μου, αυτή ή δημοσίευση σε κάτι θα βοηθούσε την εκκλησιαστική οικοδόμηση της ζωής μας. Γι' αυτό είμαι πολύ σίγουρος ότι «Ό χριστιανικός στοχασμός» παρέχοντας τη δυνατότητα δημοσιεύσεως των αναμνήσεων του ιεραποστόλου, θα συμβάλει αποτελεσματικά στο έργο της εξωτερικής και ιδιαίτερα της εσωτερικής μας ιεραποστολής. Στην εποχή μας παρατηρείται ή αφύπνιση του ενδιαφέροντος για την εμπειρία της θρησκευτικής ζωής, για το πώς ή καρδιά του ανθρώπου εκλαμβάνει τη θρησκεία, πώς επηρεάζουν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις την βούληση του και πώς στη ζωή του άνθρωπου υψώνονται και πέφτουν τα κύματα του θρησκευτικού ενθουσιασμού...
Ό αρχιμανδρίτης Σπυρίδων περισσότερα από δέκα χρόνια υπηρετούσε ως ιεραπόστολος και ιεροκήρυκας στις φυλακές των κάτεργων στη Σιβηρία. Περιτριγύριζε τις φυλακές αυτές, συζητώντας με τους πολιτικούς και τους ποινικούς κατάδικους, των οποίων μπόρεσε να κατανοήσει την ψυχή και να αγαπήσει θερμά αυτούς τους κολαζομένους ανθρώπους. Αυτό όμως πού είναι το πιο σημαντικό και συναντάται πολύ σπάνια είναι, ότι κέρδισε τη θερμή τους αγάπη και την εμπιστοσύνη. Το μεγαλύτερο μέρος των αναμνήσεων μας μεταδίδει το δράμα της θρησκευτικής συνειδήσεως πού το δοκιμάζουν οι κατάδικοι μας. και αν οι «Σημειώσεις από το νεκρό σπίτι» του Ντοστογιέφσκι φώτισαν λίγο την ψυχική τους ζωή, τότε οι αναμνήσεις του δικού μας αγωνιστή του Χριστού και ιεραποστόλου είναι μία λαμπρή μαρτυρία του ότι, οποίες και να είναι οι περιστάσεις της ζωής, πάντα στην ψυχή του άνθρωπου παραμένει άσβηστο το φως, το όποιο και «εν τη σκοτία φαίνει» (Ίωάν. 1, 5)... "Ίσως ή λογοτεχνική επεξεργασία θα έκανε αυτό το κείμενο πιο ελκυστικό, όμως, κατά την πεποίθηση μου, ή απόλυτη ακρίβεια της αποδόσεως του κειμένου ανταποκρίνεται καλύτερα στη σπουδαιότητα και την αξία πού έχουν οι παρατηρήσεις για τη ζωή της ανθρώπινης ψυχής και το θρησκευτικό της βίωμα. Γι' αυτό επιτρέπω στον εαυτό μου να εκθέτω όλη τη διήγηση σε πρώτο πρόσωπο όπως έλεγε και ο ίδιος ο αφηγητής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου